Hayatimin en guzel aksami,

11 Ocak 2010 aksami, hayatimin en guzel aksamlarindan, belki de en guzeli olmustu. Kiymetlim ile beraber Dudullu'daki sosyal tesislere gittik. Aksam ve havanin da biraz soguk olmasindan dolayi fazla kimse yoktu. Once havuzun etrafinda biraz yuruduk, ordeklere baktik. Daha sonra, restaurant'a girdik ve yarimle beraber ilk defa disarida bir yerde ( cok sakin ve hos bir ortamda ) yemek yedik, hayatimin en anlamli yemegiydi belki de.

Yemekten sonra disari ciktik, havuzun etrafinda biraz daha yuruduk, ilk defa yarimin elini tuttum, koluma girdi ve kolkola yuruduk. O yanimda iken butun sikinti ve dertlerimi, zamanin nasil gectigini unutuvermistim. 1 saatlik gorusmemiz 3 saate uzayinca yarimin babasi telefon acti ve apar topar oradan cikmak zorunda kaldik.

Saat 11'i geciyordu ki yarimi evine biraktim. Birakirken o aksamin verdigi tarifi imkansiz mutlulugu ve ondan ayrilmanin verdigi buruklugu iliklerime kadar hissettim. Ve ilk defa o aksam, o arabada yarimin ellerinden optum. Allahim ne kadar mutlu olmustum ilk defa yarime bu kadar yakin olmus ve kokusunu bu kadar yakin duymustum. Ellerini hic birakmak istemedim, yanimdan hic ayrilmasini istemedim.

Allahim, bizi birbirlerinden razi olan ve birbirlerine sadik olan esler zumresinden eyle ins...